Souvenir

Op vakantie in het Beierse Woud heb ik weer eens wat hout gesneden. Letterlijk deze keer. Ik had alleen een Flexcut zakmesje voor houtsnijders bij me.
Het idee was om een beertje te snijden uit een blokje lindenhout van ongeveer 10x10x15 cm.
Zonder mijn mooie gutsenset wat dat een minder makkelijke opgave dan ik dacht.
Hieronder de stapsgewijze vorderingen.
Eenmaal weer thuis heb ik de oogjes er op gelijmd. Verder zal ik er nog een laagje Danish Oil op doen ter afwerking.

Danish Oil

Om de ogen wat te accentueren heb ik wenkbrauwen gemaakt en heeft de gargoile wallen onder zijn ogen gekregen. Dat is niet erg goed te zien op deze foto.
Ook heeft het beeldje een laagje Danish Oil gekregen. Hierdoor is het hout wat donkerder gekleurd.

Bekijk de wereld eens door andere ogen

Nu heb ik de aanwijzingen van het boek van Shawn Cipa helemaal niet meer gevolgd. Ik heb mijn eigen fantasie laten spreken en een paar poppenoogjes gekocht via het internet. Zo sprekend kan ik ze natuurlijk nooit zelf maken. De die-hard-houtsnijders hoor ik nu al klagen, maar bekijk de foto nu eens objectief en zeg eens eerlijk: ziet dat er leuk uit of niet?
De gargoile heeft een beetje boosaardige blik in zijn ogen, maar geen kwaadaardige blik. Ik ben er tevreden mee.
Nu de oogjes er in zitten, kan ik de rest van het koppie op detail afmaken. Misschien een paar wenkbrauwen erbij?

Grofkop

Een koppie maken is een lastig karweitje. Hier komt het fijnere houtsnijwerk bij kijken.
Nou ja, kijken kan het ding nog niet, de ogen heb ik nog niet vorm gegeven. Ik heb nieuwe gutsjes moeten bestellen bij (V vorm, 3 en 4 milimeter) en verder moet er veel gesneden worden met de mesjes. Zoals te zien is, ben ik daar nog niet echt bedreven in. Al doende leert men. Het is nu nog een grofkop met littekens.

Leuk Snoetje

Na een aantal jaren toch maar besloten een leuk snoetje te geven

aan de gargoile. Vandaag de ruwe vorm aan het koppie gegeven. Hier wijkt het beeldje wel af van het ontwerp van het boek van Shawn Cipa. De oren heb ik iets katachtigs proberen mee te geven. De oogholtes hebben hier al hun ruwe vorm.

Ergens oren naar hebben

Beide handjes hebben hun vorm, hoewel ik nog niet tevreden ben met het resultaat. Ze zijn nog wat grof. Het begon een beetje te vervelen om alleen maar met de handjes bezig te zijn. De details vragen erg veel tijd. Bovendien heb ik nieuwe mesjes (grote en kleine) moeten kopen.

Om een beetje voortgang te behouden, ben ik begonnen met de oren. Die zien er nu nog niet uit, maar ze rijzen al wel al boven het koppie uit, aan beide kanten.

Een lintworm?

"Een lintworm per post?", vroeg mijn buurman. Nee, gelukkig geen lintworm, wel een lintzaag!
Het eerste meubelstuk voor mijn nog te bouwen schuur is al vast binnen! We hadden een kleine financiële meevaller van de belasting en dus was er ineens de mogelijkheid om een klein lintzaagje te kopen. Nou ja, wat heet klein. Het kleinste model van Holzstar is nog altijd 88 centimeter hoog. Gisteren is het gevaarte bezorgt op een pallet. Hopelijk zal de eerste stap van het volgende project nu wat makkelijker en beter gaan.
Op de grootte van het apparaat heb ik me toch wel een beetje verkeken. Dit is nou niet een dingetje wat je even ergens neerzet en als je klaar bent weer opruimt.